De menselijke legpuzzel van antwoorden op vragen
die ons bezighouden
Ieder van ons leeft en is deel van een groter geheel waarin
we zijn geboren en dat blijft bestaan als we weer vertrekken. We hebben de
wereld niet geschapen, maar zijn er wel deel van en hebben er invloed op. Er
zijn veel mensen vóór ons geweest. Die hebben ook hun rol gespeeld
en hun visitekaartje achtergelaten.
In een lange stoet van komen en gaan van
mensen zijn wij degenen die nu leven en wij kunnen nu richting geven aan
de volgende stap. De richting die wij het geven wordt bepaald door wat wij
geloven, wat voor ons waar is, welk idee ons handelen stuurt. Dit moet wel
uiterst persoonlijk zijn omdat ieder zijn eigen individuele, unieke ervaring
heeft. Toch zal een deel van de onderliggende fundering hetzelfde zijn, want
we leven in dezelfde wereld, in dezelfde tijd, op dezelfde planeet. We ademen
dezelfde lucht in en zijn op eenzelfde manier afhankelijk van water, voedsel
en indrukken. Het ene menselijk lichaam verschilt niet fundamenteel van het
andere.
Hoe verwoorden verschillende mensen hun opvattingen over een aantal
diepere levensvragen? Daarmee wordt bedoeld: vragen die geen eenduidig antwoord
hebben, maar die een serie overpeinzingen teweegbrengen waarbij we onze ervaringen
raadplegen.
Topaz magazine stelde de volgende vraag aan een aantal mensen van verschillende
leeftijd, achtergrond, beroep en land van herkomst:
Wat kun je uit eigen ervaring zeggen over het doel van het menselijk leven?
Angelika Bindewalt, 30, Duitsland
Bij het beantwoorden van die vraag komen er steeds meer nieuwe vragen op.
Hoe ontstaat wat ik 'mijn ervaring' noem? 'Ik' vermoed via een heleboel vaardigheden
en patronen die ieder enerzijds van de natuur meekrijgt, zoals perceptie
van tijd en ruimte, en aan de andere kant via wat wordt aangeleerd via ouders,
vriendjes, leraren, zoals taal en gedragspatronen. 'Mijn' ervaring is dan
waarschijnlijk het product daarvan en een mengeling van die natuurlijke en
aangeleerde patronen/templates door middel waarvan ik nu waarneem, filter
en het leven begrijp.
Vanuit mijn huidige perspectief is het leven en menselijk leven zo complex,
gevarieerd en voortdurend aan verandering onderhevig, dat het niet mogelijk
is een algemeen en sluitend antwoord te geven wat betreft het doel, maar slechts
een antwoord dat door elk individu vanuit z'n eigen leven gegeven kan worden
op een tijdelijke basis die afhankelijk is van iemands patronen en de manier
waarop hij het leven waarneemt. Als die waarnemingspatronen veranderen doet
het antwoord dat ook. Maar als het begrip van het doel en de zin van het leven
van ons perspectief afhangen, lijkt het goed om helderheid te krijgen over
de patronen van de eigen perceptie van het leven en ons af te vragen of dat
recht doet aan 'leven' en aan wat het betekent om te leven - en dit leidt tot
vele verdere vragen.
Ellen van Berkum, 50, Nederland
Ik denk dat het zich gaandeweg openbaart. Het
heeft veel kanten en veel niveaus - persoonlijke en onpersoonlijke - en ik
denk dat de zoektocht een wezenlijk deel van het doel zelf is.
Een deel van deze zoektocht is voor mij altijd geweest het kijken naar het
menselijke ontwerp en naar wat dat zou kunnen aangeven, vooral in vergelijking
met andere organische levensvormen. We hebben wonderbaarlijke vermogens, mogelijkheden
en impulsen. Een mens heeft de mogelijkheid om al deze eigenschappen tot grotere
wasdom te brengen. De aandrang om te groeien heb ik vaak en op verschillende
manieren in mijn leven ervaren. Het komt tot uitdrukking in een verlangen naar
'wat er nog meer is'. De ontwikkelingsreis en alles wat je er in tegenkomt,
zoals weerstanden om te overwinnen, de consequenties van je keuzes (of gebrek
aan keuzes) moeten een deel zijn van wat een mens hier geacht wordt te doen.
Ik geloof dat dit specifieke menselijke proces, dit proberen, iets teruggeeft
aan dat wat dit in de eerste plaats allemaal mogelijk maakt. Bijvoorbeeld in
de vorm van een nieuwe gedachte, een nieuw inzicht, de uitstraling van zorgzaamheid
en attentheid, een daad van waardering, het door een tegenstand heen werken,
enzovoort.
Miezne Evers, 48, Nederland
Ik denk dat we hier zijn om dingen op te kweken,
of, met andere woorden, groei te veroorzaken.Want vanaf het moment dat mensen
hun aandacht ergens op richten zal het groeien. Het eerst en belangrijkst
om te overwegen is wat je wilt opkweken en wat niet.
Zo ver als mijn bewustzijn terugreikt was ik altijd op zoek was naar schoonheid.
Niet de schoonheid van een perfect lijf of een mooie auto, maar de schoonheid
van de natuur. De schoonheid in een glimlach, een kleur, muziek, een beweging
of in menselijk samenwerken. Later koos ik ervoor om dit een deel te laten
zijn van mijn doel als mens (andere delen vinden heb ik ook nog nodig!).
En ik geloof dat het een deel is van het doel van de mensheid om het oog
op schoonheid en harmonie te laten vallen, deze te verzamelen, of, als ze
niet beschikbaar zijn, schoonheid en harmonie te scheppen. Ik geloof dat
als we dat doen we een lichtbron kunnen zijn in de donkere kamer die het
leven zijn kan.
En, in het licht van het ons bewust zijn van schoonheid, zijn we als mensen
beter in staat om in te zien waar het in het leven werkelijk om gaat.
Willem van Gurp, 70, en Mieke van Gurp, 69, Nederland
Zorgen voor andere mensen
en proberen ze aan te moedigen en te luisteren en ondersteunen waar het maar
kan. Proberen om zoveel je kunt voor anderen te betekenen. Strijd te verbannen
die tot oorlog leiden kan. De weg in te slaan van spreken in plaats van vechten.
Mensen te sparen en proberen je in hen te verplaatsen. We zagen dit op een
intense manier gebeuren in de tweede wereldoorlog toen mensen elkaar op de
meest verbazende en simpele manieren probeerden te helpen en enorme hulp
van elkaar ondervonden. Ze wisten hoe erg ze elkaar nodig hadden. Soms is het
doel van menselijk leven enkel maar te overleven en er in te slagen de dag
intact door te komen. Vroeger was het de gewoonste zaak van de wereld elkaar
te helpen. Door de houding dat je er voor elkaar bent worden er netwerken en
vriendschappen opgebouwd en daardoor groeiden kleinere en grotere gemeenschappen
die voor elkaar zorg droegen. En hoewel mensen nu onafhankelijker zijn, of
zich zo voordoen, is nog steeds het elkaar proberen te helpen op veel plekken
een bloeiend bindmiddel.
Vanuit diezelfde basis geloof ik dat we ervoor bestemd zijn zorg te dragen
voor de erfenis waarin we ons bevonden op het moment dat we hier geboren
waren: de planeet en het dieren- en plantenleven.
Thelma Bishop, 54, Engeland
Het gaat erom jezelf te vinden, zodat alles wat
je kan helpen, je kan vinden. Het gaat erom te besluiten met wát je
wilt zijn en wát je wil
doen en het proberen nimmer op te geven, ondanks alles, ook ondanks jezelf.
Friis Jorgensen, 46, Denemarken
Ik heb me altijd afgevraagd hoe het zit met
het één zijn van
de mensheid in het licht van de veelvuldige ónmogelijkheden en vormen
van verval. Dagelijks, wereldwijd, vechten mensen om godsdienstige overtuigingen
(mijn god is de ware), ras, huidkleur, cultuur enzovoort. En een open vraag
in me blijft: Wat zal mensen ertoe bewegen hun begrip en perceptie te vergroten
op een manier die gericht is op een verenigend principe? En ik vraag me vaak
af hoe het zit met vrede tussen alle volkeren in een kader dat alle religieuze
standpunten omarmt. Ik zoek in mezelf naar ontwikkeling in de hoop dat op een
dag een kernkwaliteit, een essentie als bijvoorbeeld vrede een thuis in me
zal vinden. Persoonlijke ontwikkeling is, zoals ik het nu zie, de aangewezen
zoektocht in het leren begrijpen van het leven.
Lawrence Whitmore, 36, Engeland
De precieze en magnifieke werking van het levende universum - van planten
tot dieren tot planeten, zonnen, zonnestelsels en ons eigen lichaam en onze
eigen geest - heeft al duizenden jaren talloze mensen geïnspireerd en
verbaasd. Het bevestigt dat het leven geen toevallig verschijnsel is maar een
hoogst bijzondere en gewaardeerde schepping.
Alles wat bepalend en onmisbaar is op het gebied van menselijk leven komt
voort uit en wordt in stand gehouden door de natuurlijke werelden - het universum
- van de lucht die we inademen tot het mechanisme dat de hartslag schraagt.
Fysiek gezien is de mens een nietig stipje in de uitgestrektheid van het heelal,
maar qua spiritualiteit kan de mens op zichzelf een klein universum in het
grote zijn, een van gelijke grootsheid en gevarieerdheid. Het is alsof het
leven op aarde voor de mens een tijd van gewenning is aan de vele essenties
en verschijningsvormen van het universum en een tijd om ons daarmee te vullen
en de codering ervan in ons op te nemen. We worden voortdurend beïnvloed
door de uitstraling en aanwezigheid van sterren, planeten, zon en maan.
Daarom is het mijn bewuste respons de waarde voor alles wat het leven op aarde
onderhoudt, hoog te houden en te vergroten. Dit komt neer op voortdurend vallen
en opstaan om bruikbare, constructieve en verfijnende manieren te ontwikkelen
en toe te passen die mijn relatie met het levende universum doen groeien, bevestigen
en versterken.
In de volgende Topaz stellen we de vraag: Wat zie je
als de grootste uitdaging voor de mensheid in de komende tien jaar? Wil je een bijdrage leveren? Stuur
je antwoorden naar de Topaz redactie.
top | TOPAZ Home | Template Netwerk |